ROSALÍA DE CASTRO

   

                  

Cando penso que te fuches 

negra sombra que me asombras 

ó pé dos meus cabezales 

tornas facéndome mofa 

Cando maxino que es ida 

no mesmo sol te me amostras 

i eres a estrela que brila 

i eres o vento que zoa 

Si cantan, es ti que cantas 

si choran, es ti que choras 

i es o marmurio do río 

i es a noite i es a aurora 

En todo estás e ti es todo 

pra min i en min mesma moras 

nin me dexarás nunca 

sombra que sempre me asombras.

O 24 de febreiro celébrase o aniversario do nacemento de ROSALÍA DE CASTRO.

Rosalía  naceu o 24 de febreiro de 1837 en  Santiago de Compostela. Foi unha gran poetisa e novelista, que escribiu tanto en galego como en castelán.
Morreu en 1885 en Padrón.
A súa  adolescencia estivo marcada pola angustia que lle causou o saber que era filla ilexítima dun cura e  porque tivo unha saude delicada.

Entre as súas obras podemos destacar: 
"La flor", foi o seu primeiro libro publicado.
" A mi madre" (1863), libro de poemas dedicado a súa nai, a quen botou moito de menos.
" Cantares gallegos" (1863), onde transmite a súa preocupación polos traballadores galegos e a morriña que sentía ao marchar da súa terra. Con "Cantares gallegos", escrito integramente en lingua galega, comezou o renacemento poético nesta lingua.
"Ruínas" (1866), historia de tres mulleres boas e desgraciadas nun ambiente moderno.
Rosalía mostra visións da paisaxe gallega, onde sempre se percibe tristeza.




CANTARES GALLEGOS