jueves, 28 de marzo de 2013

MIGUEL HERNÁNDEZ


Tiña un soño que o facía diferente: quería ser poeta. Os seus pais non o comprendían e algúns pensaban que era raro, pero a el non lle preocupaba.






Miguel Hernández Gilabert naceu en Orihuela, foi un poeta e dramaturgo de gran importancia. Era fillo de campesiños, entre outras cousas dedicouse a coidar cabras.

Aprendeu dos LIBROS, chegando a  ser  unha persoa totalmente autodidacta.



  • Cando nace o  seu primeiro fillo, Manuel Ramón, dedícalle o poema Fillo da luz e da sombra.
  •  Cando nace o segundo, Manuel Miguel,  compón para el  as famosas Nanas da cebola.  
  • Antes de morrer, enfermo e no cárcere, publicou  a súa última obra Cancioneiro e romanceiro de ausencias.
·         Faleceu na enfermería da prisión de  Alicante o 28 de marzo de 1942, con tan só 31 anos de idade.


             Nanas de la cebolla                                           

La cebolla es escarcha
cerrada y pobre.
Escarcha de tus días
y de mis noches.
Hambre y cebolla,

hielo negro y escarcha
grande y redonda.

En la cuna del hambre
mi niño estaba.
Con sangre de cebolla
se amamantaba.
Pero tu sangre,
escarchada de azúcar,
cebolla y hambre.

Una mujer morena
resuelta en luna
se derrama hilo a hilo
sobre su cuna.
Ríete, niño,
que te tragas la luna
cuando es preciso.


Alondra de mi casa,
ríete mucho.
Es tu risa en los ojos
la luz del mundo.
Ríete tanto
que en el alma, al oírte,
bata el espacio
.


Para responder:
Onde naceu MIGUEL HERNÁNDEZ? En que provincia española?
Cantos anos se cumplen da súa morte?
Por que cres que seus pais e outra xente non o comprendían?
Que significa ser autodidacta?

Despois de ler o poema:
É un poema triste ou alegre? Como te sentiches ao lelo?
A quen llo adica?
Por que lle poría o título "Nana de la cebolla"?  


Para coñecer  máis sobre el :


MIGUEL HERNÁNDEZ





 

miércoles, 27 de marzo de 2013

O CAZO DE LORENZO


   Veredes, é a historia dun neno como outros moitos, que por ser diferente os demais o ignoran, ata que por fin alguén o comprende e valora, consegue...

   
Se queres coñecer a historia de  Lorenzo, pulsa  aquí: EL CAZO DE LORENZO.


Agora ti:
Que cres ti que nos quere transmitir?
Se ti te toparas con Lorenzo, que farías? Por que?
Como pensas que se sentía Lorenzo primeiro cando o ignoraban? E despois?
Que sentimentos espertou en ti mentras estabas observando?

sábado, 16 de marzo de 2013

MARINERO EN TIERRA


MARINERO EN TIERRA 1925. RAFAEL ALBERTI

 




Hoxe, 16 de marzo, é o aniversario da publicación do libro de poemas "MARINERO EN TIERRA" de RAFAEL ALBERTI, co que foi Premio Nacional de Literatura. Obra nostálxica que reflexa a morriña que o poeta sentía cando estaba lonxe do seu pobo natal.


Naceu en Cadiz  en 1902.



Ademais de poeta, foi pintor.


Bibliografía:
- Marinero en tierra (1925)
- El alba del alhelí (1927)
- Cal y canto (1929)
- Yo era un tonto y lo que he visto me ha hecho dos tontos (1935)
- Un fantasma recorre Europa (1933)
- Verte y no verte (1935)
- Trece bandas y cuarenta y ocho estrellas (1936)
- Nuestra diaria palabra (1936)

(Entre outras moitas)







    II
    A la sombra de una barca,
    Fuera de la mar, dormido.
    Descalzo y el torso al aire.
    Los hombros, contra la arena.
    Y contra la arena, el sueño,
    A la sombra de una barca
    Fuera de la mar, sin remos.                            






    Agora responde ti:

    En que ano foi publicado "Marinero en Tierra"?
    No poema "El verde alhelí":
    O poeta encóntrase no mar? Que fai nese momento?
    Paréceche un poema alegre? Que cres que sentía nese momento?
    Xa sabes o que é un alhelí? Descríbeo.
    Observa as súas pinturas. Como son? Recórdanche ás de outro pintor?


    Disfrutade do fin de semana.











miércoles, 13 de marzo de 2013

MATILDA

" - Puedo ayudarte, Matilda? -preguntó.
-No sé qué leer ahora -dijo Matilda-. Ya he leído todos los libros para niños.
-Querrás decir que has contemplado los dibujos, ¿no?
-Sí, pero también los he leído.
La señora Phelps bajó la vista hacia Matilda desde su altura y Matilda le devolvió la mirada.
-Algunos me han parecido muy malos -dijo Matilda-, pero otros eran bonitos. El que más me ha gustado ha sido El jardín secreto. Es un libro lleno de misterio. El misterio de la habitación tras la puerta cerrada y el misterio del jardín tras el alto muro.
La señora Phelps estaba estupefacta.
-¿Cuántos años tienes exactamente, Matilda? -le preguntó.
-Cuatro años y tres meses.
La señora Phelps se sintió más estupefacta que nunca, pero tuvo la habilidad de no demostrarlo.
-¿Qué clase de libro te gustaría leer ahora? -preguntó.
-Me gustaría uno bueno de verdad, de los que leen las personas mayores. Uno famoso. No sé ningún título.
La señora Phelps ojeó las baldas, tomándose su tiempo. No sabía muy bien qué escoger.
¿Cómo iba a escoger un libro famoso para adultos para una niña de cuatro años? Su primera idea fue darle alguna novela de amor de las que suelen leer las chicas de quince años, pero, por alguna razón, pasó de largo por aquella estantería".

Este fragmento pertence ó libro- novela "MATILDA" de ROALD DALH.



" El señor Hemingway dice cosas... La manera en que cuenta las cosas me hace sentir que estoy alli mismo viéndolo"
Matilda, unha nena superdotada síntese diferente a súa familia, pero non por iso deixa de facer o que realmente lle gusta. Encontrará na Señorita Miel, unha amiga, unha complice...

A Matilda gústalle ler: Moby Dick, La naranja mecánica, e Hahrenheit 451.

Se queres coñecer a Matilda e disfrutar con ela, busca  o libro na BIBLIOTECA DA ESCOLA, pero non te demores ou quizais teñas que esperar!

Déixovos un enlace para facer actividades despois de ler. Clica aquí


domingo, 10 de marzo de 2013

PINOCHO!

Capitulo V:

Pinocho tiene hambre, y buscando, buscando, encontró un huevo con el cual pensó hacer una tortilla; pero cuando menos lo esperaba se encontró con que la tortilla salió volando por la ventana.


Mientras tanto se iba haciendo de noche. Pinocho se acordó de que no había comido nada, Y empezó a sentir en el estómago un cosquilleo que se parecía muchísimo al apetito.
Pero el apetito en los muchachos camina muy de prisa. A los pocos minutos el apetito de Pinocho se convirtió en hambre, y en un abrir y cerrar de ojos el hambre se hizo canina, rabiosa.
El pobre Pinocho se acercó al fuego donde estaba aquella olla que hervía, y quiso destaparla para ver lo que había dentro; pero ya os acordáis que estaba pintada en la pared. Figuraos la cara que puso. La nariz, que ya era bien larga, le creció lo menos una cuarta.
Entonces empezó a recorrer la habitación buscando por todos los cajones y por todos los escondrijos un poco de pan, aunque fuera muy duro y muy seco, una corteza, un hueso que se hubiera dejado para los perros, una raspa de pescado; cualquier cosa, en fin, que se pudiera llevar a la boca. Pero no encontró nada, ¡nada! ¡¡absolutamente nada!!
Y mientras tanto el hambre crecía y crecía. El pobre Pinocho no tenía más consuelo ni más alivio que bostezar; eran tan grandes los bostezos, que algunas veces abría la boca hasta las orejas. El estómago le seguía dando tirones.
Entonces empezó a llorar y a desesperarse, mientras decía:
- ¡Razón tenía el grillo-parlante! ¡Qué mal he hecho en rebelarme contra mi papá y en escaparme de casa! Dios me castiga. ¡Si mi papá estuviera aquí, no me vería expuesto a morir bostezando! ¡Oh! ¡Qué enfermedad tan mala es el hambre!
De pronto le pareció ver en el montón de virutas una cosa redonda y blanca, semejante a un huevo de gallina. Dar un salto y cogerlo, fue cuestión de un momento: era un huevo de verdad!.
No es posible describir la alegría del muñeco; poneos en su caso. Temía estar soñando; acariciaba el huevo, le daba vueltas mirándole por todos lados, y lo besaba diciendo:
- ¿Y ahora cómo lo guisaré? ¿Haré una tortilla? ¡No; estará mejor pasado por agua! ¿Y no estará más sabroso frito? ¿Y escalfado? ¡No; lo mejor que puedo hacer es cocerlo en una cacerola! Esto es lo más rápido, y el hambre que tengo no es para esperar mucho.
Dicho y hecho; puso una cacerola en una estufita que tenía algunas brasas; echó un poco de agua en vez de aceite o de manteca, y cuando empezó a hervir, ¡tac!, rompió el cascarón del huevo para echarlo dentro.
Pero en lugar de clara y yema ,salió un pollito muy alegre y muy ceremonioso, que después de hacerle una linda reverencia, dijo:
- Muchísimas gracias, señor Pinocho, por haberme evitado la molestia de romper el cascarón. ¡Vaya, hasta la vista! ¡Me alegro mucho de verle. Bueno, y recuerdos a la familia!
Después de decir esto, extendió sus alitas y salió volando por la ventana hasta que se perdió de vista.
El pobre muñeco se quedó estupefacto, con los ojos fijos, la boca abierta y las cáscaras del huevo en las manos. Cuando volvió de su asombro comenzó a llorar, a gritar y a dar patadas en el suelo con desesperación, diciendo:
- ¡Cuánta razón tenía el grillo-parlante! ¡Si yo no me hubiera escapado de casa y si mi papá estuviera aquí, no me moriría de hambre!
Y como el estómago le gritaba cada vez más y no sabía cómo hacerle callar, se le ocurrió salir de la casa y dar una vuelta, con la esperanza de encontrar alguna persona caritativa que le socorriera con un pedazo de pan.
( Más capítulos en Cif Ciaff, viejos cuentos)




Hoxe, 10 de marzo, PINOCHO cumple 130 anos.

"Pinocho" é  unha  marioneta  de madeira,  protagonista  do  libro "As  aventuras de Pinocho", escrito por Carlo Collodi e publicado en Italia nun periódico desde 1882 hasta 1883.
  













AGORA RESPONDE TI:

A bandeira do país onde naceu Carlo Collodi é esta   . Cal é a súa nacionalidade?.

Neste capítulo :
Pinocho ten moita fame. Como se sente?
Por que razón non pode destapar o pucheiro?
Por que temía estar soñando cando encontrou o ovo?
Que foi o primeiro que fixo o poliño ao sair do cascarón?
Que título lle porías a este capítulo?
Inventa un final para que Pinocho se sinta feliz.
Cal será o segredo de Geppetto para converter un moneco de madeira nun neno de verdade?

Capítulo VII
"Las mentiras, hijo mio, se conocen en seguida, porque las hay de dos clases: las mentiras que tienen las piernas cortas, y las que tienen la nariz larga. Las tuyas, por lo visto, son de las que tienen la nariz larga."
Que pensas que quere dicir esta afirmación?



jueves, 7 de marzo de 2013

POETÍZATE!



 EL LIBRO DE LAS PREGUNTAS


              XIX

Han contado el oro que tiene
el territorio del maíz ?

Sabes que es verde la neblina
a mediodía, en la Patagonia ?

Quién canta en el fondo del agua
en la laguna abandonada?   
De qué ríe la sandía
cuando la están asesinando? 
           XX
Es verdad que el ámbar contiene
las  lágrimas de las sirenas?

Cómo se llama una flor
que  vuela de pájaro en pájaro?

No es mejor nunca que tarde?

Y por qué el queso se dispuso
a ejercer proezas en Francia? 
                                            PABLO NERUDA



AS BOLBORETAS VISITAN A ANTONIO MACHADO.

Ti miras o aire,
linda bolboreta,
mentras que a auga
baixa pola pedra.                                                                                                                                    
                                           
 Auga case muda
linda bolboreta
que un día soñou
con bicar a terra.

Auga transparente,  
linda bolboreta,
esa que, en silencio,
vai de pedra en pedra.

 Tes louras as ás,
 linda bolboreta,
mais a auga limpa
ten a pel morena.

 Auga recedente,
baixa pola pedra.
auga que murmura,
rimas de poeta.

ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO.



É costume na nosa escola que o mes de marzo o adiquemos a crear POESÍA.
Calquera cousa nos pode servir de inspiración: unha flor, unha paisaxe, un debuxo, un amigo.... convídovos
a que o intentedes, xa que sei que hai moi b@s poetas entre nós. Se as enviades, tod@s terán o pracer de lelas.
Da igual  que os teus versos os escribas en castelán ou e galego.

ÁNIMO que xa tedes experiencia!

lunes, 4 de marzo de 2013

MEDIDAS DE LONXITUDE, CAPACIDADE E PESO


Xa sabías que...?

-  Unha pulga pode saltar unha distancia 30 veces a lonxitude do seu corpo.

-  O volume de o Sol é máis  dun millón de veces o volume da Terra. A mesma relación que existe entre un metro cúbico( m3 ) e un centímetro cúbico( cm3  ).
-  O Ebro é  un río grande: o seu caudal medio é de 600 m3 / s . O Amazonas é un río grandísimo: o seu caudal é de nada menos que 230.000 m3/s; case unhas 400 veces máis.

-  A balena azul é o mamífero máis grande do mundo. Recén nacida mide ten 6 e 8 metros de largo e unha masa dunhas 3 toneladas ( tm). Cando estas balenas son adultas poden medir hasta 35 metros e pesar unhas 130 toneladas.

-  A formiga é capaz de levantar 50 veces o seu  propio peso e 30 veces o volume do seu corpo.


                                                            
                                                            RECORDA:

sábado, 2 de marzo de 2013

COMEZA MARZO





Marzo é un mes que resulta longo, aínda vai frio, os días son curtos...pero marzo despide o inverno e  trae a esperada primavera!







Durante o mes de marzo celébranse distintos acontecementos:
 
- PINOCHO de Carlo Collodi, o 10 de marzo, cumpre nada máis nin nada menos ca 130 anos.

- O PRIMEIRO LIBRO IMPRESO, unha biblia, foi terminada nun taller de Gutenberg o 13 de marzo de 1455.

- O poeta andaluz, RAFAEL ALBERTI, publicaba o 16 de marzo de 1925 o seu libro de versos MARIÑEIRO EN TERRA.


- O 21 de marzo celebramos o comezo da primavera.




O tempo en marzo acostumar a ser moi cambiante; con frio, vento ... motivo de moitos refráns.

REFRANEIRO:

  • A viña do bo amo pódase no marzo; a viña do ruín pódase no abril.
  • Alá vaias, marzo marceiro, que aquí me quedo cos meus becerros; agora virá teu irmán abril, que non sei se nos deixará vivir.
  • Cando en marzo chove, i en abril xía, quédase maio feito unha criba.
  • Cando marzo abrilea, abril marcea.
  • Cando marzo maiea, maio marcea.
  • Cando marzo recacha o rabo, sabe ben quentarse co tallo.
  • Cando marzo retorce o rabo, non deixa ovella nin pastor sano.
  • Chuvia en marzo, nin o mexo dun gato.
  • Cóbregas en marzo, neves en abril.
  • Coida de podar en marzo, que o que poda en abril é ruín.
  • Di o boi: sácame en marzo e verás como pazo.
  • Dixo no monte unha vella: Vaite febreiriño corto cos teus días vinteoito, que si tiveras máis catro non quedaba can nin gato. Febreiriño contestou: Os teus becerriños oito, deixa que meu irmán marzo hachos de volver en catro.
  • Dixo o pastor a marzo: mal trataches ó meu gando; alá irás onde non volvas máis. E marzo respondeu: con tres días que me quedan, e tres que me empreste meu irmán abril, poreiche as túas ovellas a parir.
  • En marzo, abrigo e pantrigo.

  • 
    
    
    Día de S.an Xosé, primeira anduriña se ve.
    

    Para traballar:
    Que é un refrán?
    Cal dos refráns é o que máis che gusta?. Intenta explicar o seu significado.
    Como se indica na lectura, en marzo é o aniversario de certos acontecementos. Fíxate e responde : En que ano se publicou PINOCHO?. Cantos anos hai que se saíu a luz  MARIÑEIRO EN TERRA?. E o PRIMEIRO LIBRO IMPRESO?



    Boa fin de semana!