lunes, 19 de diciembre de 2011

CONTO DE NADAL

Nadal, tempo de festa, alegría, agasallos... e falando de agasallos, IRIA, ofrécenos este precioso e entrañable, que quere compartir con todos nós.



Un día en un pequeño pueblo de Galicia, llamado Ponteareas, había una niña de 11 años que se llamaba Ruth. Tenía el pelo liso y largo, negro como el carbón, siempre llevaba flequillo.  Sus labios eran finitos, sus ojos grandes y verdes, como le gustaba decir a ella, verdes esmeralda. Era bajita y delgada. Su comida favorita es algo que a pocos niños le gusta, le encanta el pescado, especialmente, el bacalao. Lo que menos le gusta, es el brécol. El animal que más le gusta es el perro,  tiene un perro llamado Chispa. Chispa es un Yorkshire Terrier, se lo regalara su abuelo cuando Ruth cumplió 10 años, aun era un cachorrito recién nacido. Ella dice que, le puso Chispa, porque, cuando lo vio salir del paquete de regalo, ella soltó chispas de alegría.
Se acercaba el día de Navidad, como todos los niños, estaba esperando ansiosa ese día, claro está, en parte, era por esos regalos tan especiales que sus padres siempre le daban. Según Ruth, no eran regalos como los demás, no eran simples juguetes o ropa que le daban a los demás, no, eran cosas especiales.
-¿Qué te van a regalar a ti este año Violeta? -comentaban las amigas de Ruth.
-Ya  sabes, cada año más y más ropa. ¿ Pero sabes qué es lo bueno?- le preguntó Violeta a la amiga que se lo había preguntado- ¡Que me encanta! –respondió.
-¿Y a ti Ruth?-le preguntó su amiga Rosa- Y, no nos digas algo especial.  
–Pues lo siento, si no os puedo decir eso, no sé responder. 
Y así, pregunta tras pregunta, entre los compañeros y las compañeras de Ruth, fueron pasando los días. Por fin, solo faltaba un día para Navidad. Ya se había terminado el colegio, había aprobado todas, ese primer trimestre, ya estaba.
Sin darse cuenta,  ya era ese día tan esperado.  Ruth y su familia paterna, se reunieron, como todos los años, para celebrar la Navidad con una gran cena. Al regresar a casa, le dice la madre de Ruth a ella y a su hermana menor de 6 años, llamada Vanesa. 
- Venga niñas a dormir que mañana tenéis que abrir los regalos de Navidad.
 Al día siguiente, Ruth y Vanesa, despertaron a sus padres, fueros a coger al perro. El momento tan esperado llegó. Primero lo abrió Vanesa, era chulísimo, le habían regalado un peluche muy grande, gigante y una camiseta con un pantalón a conjunto.
-¡Qué guay!-dijo Vanesa.
Le tocaba a Ruth, cogió el primer regalo, era blandito, lo que significaba que era ropa, ella se puso triste, pues no veía otro regalo. Lo abrió, y lo comprobó, era ropa. Aunque era chulo, porque era un pantalón amarillo y una camiseta a conjunto, se sentía vacía, le faltaba algo. Ese algo era, el regalo tan especial, que ella esperaba con ansiedad.
– ¿Te gusta cariño?-le preguntó el padre.
–Es bonito, pero ya sabéis, que yo, siempre espero ese regalo tan especial.
–Bueno, no te preocupes. Pero mira, Chispa ya encontró su regalo.-le dijo la madre.
Vio, a lo lejos un paquete, y le preguntó a sus padres si ese era el regalo especial. Ellos le dijeron que lo cogiera, para ver si era. Lo cogió, lo vio, y…Su madre le dijo que tuviera cuidado, que no lo abriera, que era también para su hermana. Y, entre las dos, abrieron el regalo. Vanesa preguntó que era, pero, Ruth lo entendió en seguida. 
– ¡Este es el regalo más especial de todos! ¡Bien! Voy a tener un hermanito.
 Vanesa también se alegró, y, las dos abrazaron a la barriga de su madre. Era el regalo más especial de todos, un hermanito, no se lo podían creer, un hermanito.
Esas navidades pasaron. El mes más esperado para Ruth iba a ser en Julio. En esa fecha nació su hermano, le pusieron Nicolás.
Desde esa Navidad pasada tan especial, Ruth no volvió a pedir un regalo especial, porque ya se lo habían dado, pero este iba a durar toda la vida. Porque, desde ese momento, Ruth entendió algo, la familia es lo más bonito en Navidad.

 Iria.


domingo, 18 de diciembre de 2011

NÓS OPINAMOS

Durante o trimestre lemos varios libros. Dun deles tivemos que facer unha presentación, que incluíra a nosa opinión.
Aquí mostramos algunhas delas: 
Alba . OS CABALOS DO MEU TIO.
" O libro gustoume moito, é moi interesante, e aprendín cousas sobre os cabalos que non sabía. Eu recomendoo, xa que está moi ben".
Brayan G. AS BOTAS VERMELLAS.
"A min gustoume moito porque te imaxinas cousas alucinantes e de aventuras . É moi, moi divertido".
Uxía. EN CASA DE LAS PENDERWICK.
" É un libro moi orixinal e interesante, non me gustou demasiado o final porque é o típico final, aínda así gustoume moito. Eu recoméndoo".
Marcos. ALBERTO E AS PALOMAS MENSAXEIRAS.
" Gustoume moito porque é unha historia moi interesante, ademais aprendín sobre as palomas. Gustoume unha frase que di: Hai cousas máis divertidas ca mandar mensaxes polo teléfono móbil"." Gústame porque é poesía".
Julio. UN ESQUELETO EN EL ARMARIO.
" Este libro engancha bastante, cando queres deixar de lelo, non podes porque tes esa intriga que non che parar ata que o acabas. Recoméndoo a todos porque estou seguro de que vos vai gustar".
Carlos. MARCOS MOSTAZA.
" O libro é moi gracioso, sobre todo o avó de Marcos, que quere facer crer a todos que o home non pisou a lúa, ata a morte".
Sabela.  EL DIARIO DE NIKKI.
" Este libro gustoume moito porque acaba ben e Nikki ponse un tatuaxe moi chulo".
Yaiza. EL DIARIO DE GREG.
" Este libro resultoume moi entretido porque ao largo del ocorren moitas aventuras e din cousas moi graciosas. Seguro que vos vai gustar".
Iria. DOS LÁGRIMAS POR MÁQUINA.
" Gustoume moito este libro, trata sobre a amistade entre unha persoa e un can. Móstrase o dito de que o can é o mellor amigo do home".
David.  CIDADES.
" Como me gusta moito a poesía , este libro tamén. Recoméndoo a quen lle guste a poesía".


  
 

lunes, 12 de diciembre de 2011

POEMAS


Por se aínda non se sabía na nosa aula hai moit@s poetas, iremos publicando os poemas pouco a pouco para saborealos mellor, hoxe disfrutaremos cos de MARCOS e  BRYAN.





domingo, 11 de diciembre de 2011

CUENTO DE NAVIDAD

Recordades aquela lectura de lingua na que ao personaxe principal se lle aconsellaba ler a historia do SR SCROOGE.
O SR. SCROOGE é o protagonista dunha novela titulada " Canción de Navidad" ou " Cuento de Navidad"  de CHARLES DICKENS, autor tamén da novela " Oliver Twist".
Fixádevos que en febreiro de 2012 cúmplese o segundo centenario do nacemento de CHARLES DICKENS, e ademais estase achegando o Nadal.
Se queredes coñecer a historia dun home avaro e túzaro que odiaba o Nadal e que...
Aquí tedes o enlace
Cuento de Navidad        

martes, 6 de diciembre de 2011

" ALMA"

Encontrei este pequeno vídeo animado de Rodrigo Blass titulado "Alma".
 DISFRUTÁDEO!.
" ALMA"

Aproveitamos que o vídeo non tiña texto nin diálogo para intentar poñelo nós,  esta vez foron IRIA e ALBA as que escriben  o que ocorre.

                                                 “ ALMA”

Unha nena aparece nun pobo nevando, vai  correndo polas rúas. Tópase cunha parede na que hai moitos nomes escritos, ela escribe o seu ALMA. Detrás, nun escaparate, aparece unha moneca idéntica a ela. Baixa a vista para comprobar se van exactamente vestidas igual.  Cando volveu a mirar , a moneca , xa non estaba!. Ten curiosidade . Mira polo cristal da porta, para ver se está dentro da tenda. Cando a encontra , quere entrar , pero a porta está pechada.
A nena , algo enfadada, colle unha bola de neve e ¡zasss!. contra a porta. Comeza a camiñar rúa abaixo, e a porta ábrese. Dase a volta e entra .
Mira  sorprendida, dentro hai un montón de monecas e  ela busca a súa, ao parecer os monecos  e monecas son o corpo de todos os nomes que hai escritos na pizarra-parede.
Mira ao frente, encontra , nunha mesa, no media da tenda, a moneca que estaba buscando.
Mentras se queda mirando, a porta cérrase un pouco.  Cando vai tocar a moneca, choca contra algo e tírao ao chan.  É un moneco pequeno enriba dunha bicicleta, que comeza a funcionar, pero non se move ata que ela o pon de pé. O moneco comeza a andar hacia a porta, e o vento cérraa, o que evita que o moneco saia para a rúa.
Vólvese para coller a moneca pero ¡ Xa non está!. Busca por todas partes e encóntraa nun andel. Sóbese a un sofá, e as monecas que están alí postradas, mírana de reollo. Ela non se da conta, quítase as luvas para poder coller a moneca mellor, e ao contacto,  ocorre algo, movementos de ollos de todos os monecos e a nena entra dentro da moneca.
Outra moneca diferente, é a que está agora na plataforma do escaparate, outra moneca que espera atrapar a nena que pasará alegre y curiosa.