dentro dun pouco estaremos véndonos as caras e falando entre todos.
Teño unha imaxe para vós. Que vos parece?
 |
| CRISTINA CRESPO GARAY, NATIONAL GEOGRAPHIC |
O noso confinamento non foi malo para todos como podemos pensar, le o artigo e fai unha reflexión. Que che parece? Cal é a túa opinión?
Así impacta el confinamiento del ser humano sobre la conducta de los animales.
Artistadas
Tocaba escribir un diario sendo unha froita, cunha vida curta, pero intensa.
Diario dunha froita. "A laranxa"
Luns 1/6/2020:
Hoxe caín dunha árbore, algúns celebrárono porque madurei e outros chamáronme gorda porque madurei antes ca eles. O caso é que madurei, e un home, cun sombrero de palla recollleume e meteume nunha caixa xunto con otras compañeiras laranxas.
Martes 2/6/2020:
Cando espertei estaba nunha espécie de fábrica na cal nos facían uns tatuaxes cuns números e nos metían nunha máquina máxica na cal non pasabamos frío e alí quedamos ata que pola noite viñeron a ver como estabamos.
Mércores 3/6/2020:
Esta mañá estaba nunha caixa verde rodeada doutras laranxas e de moitísima xente: nenos que corrían de un lado para o outro, nais que perseguían e regañaban aos nenos malos, pais que facían os recados, adolescentes que mercaban comida e bebida…
Xoves 4/6/2020:
Hoxe repetirase o de onte.
Na xornada da tarde unha nena co cabelo louro colleume e levoume consigo, nunha máquina igual a que me levou a froitera; só que máis pequena e volveron a meterme nesa máquina de frío outra vez.
Venres 5/6/2020:
Co comezo do día a nena colleume e (dende aquí continuou o diario un amigo da máquina de frío) fíxome algo tan terríble que casi non podo describilo: primeiro arrincoume a pel, troceoume e despois fixo anacos maís pequenos a mordiscos.
Cristian
Diario dunha froita: “A mazá vermella”
1: A miña nai
A miña vida comezou cando a miña nai, a flor, deu a súa. Cando só era unha mazaciña e a miña nai estaba débil e caíanlle os pétalos, díxome que era porque eu estaba dentro dela e morrería por min.
Capitulo 2: As outras mazás
Cando xa era unha mazá máis ou menos grande coñecín ás outras mazás. Era unha mañá moi soleada e de repente oín a unha mazá susurrarme que que tal estaba.
Capítulo 3: A madurez
Unha tarde, despois de despertarme da sesta vin que tiña unha cor vermella deslumbrante. Preguntei ás otras mazás se iso era normal, e contestáronme que non o sabían.
Capítulo 4: O cordón umbilical
Curiosamente a árbore, o meu pai, era o que tiña o cordón umbilical comigo, e un día veu unha señora rara e arrincoume do meu pai.
Capitulo 5: Tirade as miñas sementes ao monte
A señora rara levoume nun cacharro moi duro, e púxome con outras moitas mazás vermellas, nesa veu un ser pequeno e gordo e meteume na súa boca, despois empezou a arrincarme partes. Logo morrín.
Juan Sousa Domínguez.
Alike.
A curtametraxe"Alike" fíxonos reflexionar; porque realmente o importante é ser felices e de vez en cando é bo deixar as rutinas e disfrutar do que nos gusta.
 |
| " Esa parte chegoume ao corazón" |
Cristian
"Este vídeo me ha gustado mucho por las siguientes cosas:
En él se representa que los estudios y el trabajo son importantes, pero que no hay que olvidarse de divertirse: escuchando música, jugando o otras muchas cosas.
Como bien refleja el vídeo, la gente que no se divierte pierde algo de sí mismos ( en el vídeo este “algo” es el color de su piel), que puede ser: la imaginación, la alegría... O simplemente, su libertad."
Fátima
"Me encanto el video. Con este video se puede aprender una lección muy importante, que es que no solo hay una forma de estudiar, se puede aprender de una forma divertida.
El hijo quería soñar y estudiar de forma diferente, dibujar...
El papa siempre le llenaba su mochila y tenía una vida muy aburrida, sin diversión.
Sin embargo su padre quería que fuera una persona seria, que se esforzara…
Su padre se dio cuenta que no debía cambiar a su hijo, ni quitarle su forma de ser.
Creo que es una buena moraleja para niños, padres y profesores."
Silvia
"Paréceme un corto moi educativo; reflexa moi ben o que cada un ten que facer; ser feliz e cumplir as súas obligacións. Gustoume moito, paréceme moi bonito. Reflexa un mensaxe moi xinxela para todos os públicos.
Encántoume que o neno ao principio estivera tan feliz por escoitar a un señor tocando o violín, porque ao neno encantáballe a música, esa parte chegoume ao corazón. Porque el é feliz escoitando a música e bailando."
Pablo
"Hai veces que o traballo ou a escola son moi duros(ou outras cousas).
Eu creo que a súa mensaxe é que se estamos moi tristes, sempre podemos facer algo para estar alegres.
Por exemplo cando o persoaxe se puña azul era que estaba alegre, pero cando se puña branco estaba triste. E todos estaban brancos naquela cidade."
Juan Sousa
"Reflexa o que che pasa cando es antisistema.
A súa mensaxe é que debes ser como queiras.
Eu opino que o vídeo explica moi sutilmente a tristeza das persoas que somos antisistemas e que hai que apoiarnos. Ademais diso o vídeo é moi bo."
Candela
"Para min é un corto moi reflexivo e moi emotivo. Reflexa que temos que divertirnos na vida e soltarnos, ás veces, coma neste corto por algún familiar, ou xente asi."
Breo
"Reflexa como é a vida día a día dun pai e o seu fillo, sempre facendo o mesmo sen que haxa cousas diferentes na súa vida diaria.
A mensaxe que nos envía é que é mportante aprender das cousas que nos rodean para poder ser felices na nosa vida e non ter que facer unha rutina diaria."
Xurxo
"Para min este video significa que todos os nenos temos que ter o noso tempo de ocio porque do contrario pódenos pasar o que lle pasou ao neno.
A súa mensaxe significa que os nenos tamén temos que saír a xogar."
Ángeles
No hay comentarios:
Publicar un comentario